Wiatr w górę unosi
mgły posrebrzany kłęb
otrząsając rosę
wstaje wrześniowy dzień.
Jasnym blaskiem słońce
dnia surowy strażnik
świecąc pokazuje,
jaki dzień dziś ważny.
Grób, tak jak przed rokiem
w morzu kwiatów tonie
tych co pamiętają
kładą szczere dłonie.
Pamięć ciągle żywa
jak smolne bierwiono
wyrażana światłem
zniczy, które płoną.
W życzliwych wspomnieniach
przepełnionych szkodą
nuta żalu bije
odeszłaś za młodo.
Twego wizerunku
nie zmieni absencja,
za to jaka byłaś
żyjesz w naszych sercach.
Idol
