Szabla – broń, która na przełomie kilku wieków znajdowała się w każdym szlacheckim dworze! Zwykle wisiała na wschodnim kobiercu wespół z Maryjnym ryngrafem. Szabla – broń, która całkowicie wpisała się w historię Rzeczypospolitej i w dzisiejszym świecie stała się nieodzownym symbolem sarmatyzmu oraz tradycji.
Wraz ze wzrostem mody na zewnętrzne oznaki patriotyzmu pojawiło się zapotrzebowanie na szable husarskie . Jak duże jest dowie się każdy kto zamówi w renomowanym warsztacie kowalskim, gdzie każą mu czekać minimum 2 miesiące za niemałe pieniądze.
Dwór-Biała broń-szabla.
Szablo
- towarzyszko! Któż cię nie pamięta?
Byłaś
w Polsce zawsze, droga sercu, święta.
Nieodstępna,
niezbędna, zawsze no i wszędzie,
W
kościele, domu, w gościach, w sejmie, na urzędzie,
W
podróży, na weselu, na pogrzebie, targu,
Jako
główna sędzina, kłótni i zatargów.
Przede
wszystkim zaś w boju, kto umiał fechtować,
Potrafił
nadzieje, szyki wrogom psować.
I
nie ważna ilość lecz miłość do ciebie,
Na
ziemi dała spokój lub w wieczności w Niebie,
….....
….....
….....
Nade
wszystko służyły do wiary obrony,
Niepodległości,
i ojczyste strony.
Do
osiemnastego wieku także zwyczaj bywał,
Gdy
ksiądz na Mszy Świętej Ewangelię śpiewał,
Obecni
do połowy szable wyciągają,
Do
obrony wiary życia swoje dają.
Opis
Jana Długosza barwny i obszerny,
Dał
świadectwo Narodu, jaki Bogu Wierny.
Każdy
szlachcic polski, z prawa, obowiązku,
Czy
w senacie, rolnikiem, czy nie służył w wojsku,
Na
znak gotowości, do obrony kraju,
Na
ścianie, nad łożem szable zawieszają.
Zaś
w każdym domu polskim, nad inny dobytek,
Szabel
nie brakowało, było ponad zbytek.
Józef
Bieniecki
Czy Ty masz już swoją Husarkę ?
