Każdy życiowy jełopa
by dobrze mógł funkcjonować
potrzebuje dobrego „ kopa ''
by w życie wystartować
nic zrobić nie umie
co robi ,zaraz spartaczy
by móc utrzymać się w tłumie
musi używać dopalaczy
lecz krótko sukces świętuje
kolejne przechodząc przejścia
resztka rozumu wyparowuje
czasem prowadząc do zejścia
IDOLKsiężyc sennie ziewa
wędrówką zmęczony
wiatr ,pod nosem śpiewa
podnosi nocy zasłony
Herbatą leczę kaca
w głowie śpiew „Góralu''
myślami powracam
do andrzejkowego balu
Każdym muskułem
i serca drżeniem
dotknięty się poczułem
gorącym spojrzeniem
Jak ogień parząca
rosła podnieta
kim jest patrząca
na mnie kobieta ?
Po sali wzrokiem buszuje
wypełnionej Boltonem
oczu poszukuje
które są we mnie wpatrzone
Wzrokiem tłum świdruję
piękna jak modelka
wreszcie znajduję
jest ich właścicielka
już w tańcu płyniemy
stałem się Akteonem
bijące serca czujemy
ciała w uścisku splecione
chęć by ujrzeć ją nagą
wezbrała we mnie najszczersza
rzekłem z należytą powagą
pozuj mi, nago do wiersza
IDOL
Pajęczyna wspomnień mnie oplata,
przenika, jak promień słońca,
każda myśl ku Tobie wzlata,
zawładnęłaś mną - do końca.
Bez Ciebie chwila wiecznością,
życie, to ciągłe czekanie,
przeniknięty Twoją miłością,
czekam na następne spotkanie.
Wciąż mi Ciebie brakuje,
tęsknota targa mą dusze,
ciągle Cię wypatruje,
przyjdź - nim jak kwiat się zasusze.
/ Idol /
Być jak piorun
który kocha wysokie drzewa
listkiem być
wtulonym w gibkość gałązek
ogniem gorącym
który wżera się gryząc i kąsając
popiołem
który ciągle grzeje
iskrą
która wznieca pożar
oceanem z falami uniesień
powracającymi rytmicznie jak bicie serca
słońcem
które rozgrzewa nawet kamień
wiatrem
grającym we włosach jak na harfie
dłonią
która czyta Twoje ciało
pocałunkiem
niosącym sytość jak źródło spragnionemu
kochanym być i kochać ........
IDOL